Sterkr
Dicionário de Nórdico Antigo - sterkr
Significado da palavra Nórdico Antigo "sterkr"
Como definido pelo dicionário Cleasby & Vigfusson de Nórdico Antigo para Inglês:
A palavra Nórdico Antigo sterkr pode significar:sterkr
- sterkr
- adj., and styrkr, q. v.; the older form takes a j before a vowel, sterkjan, sterkjum; whereas styrkr has both j and v, styrkjan and styrkvan: compar. sterkari, sterkastr, but sterkstr, Hom. 46, 95, 97: [a common Teut. word; A. S. stearc; Engl. stark; Dan. stærk]:—stark, strong; mikill maðr vexti ok sterkr, Nj. 29; hverjum manni meiri ok sterkari, Eg. 179; allra manna sterkastr, FmS. i. 2; styrkr at afli, 19; hverjum manni meiri ok styrkari, 17; aðrir styrkari njósnar-menn, ix. 365; meiri ok styrkari enn aðrir menn, vi. 65; sterkstu stoðir, Hom. 95, 97; sterkst allra dýra, 46; sterkjan vað, Edda 36; styrkja treyju, FmS. ix. 527.
- sterkr
- 2. metaph., sterkari fæðu, 655 xvii. 5; sterkt mungát, BS. i. 316; hit sterkasta mungát, Eg. 551; styrkan drykk, FmS. vii. 316; styrkt vín, ix. 420; grasaðr mjöðr ok inn styrkasti, iv. 168; sterkr vetr, Rb. 572; sterk orrosta, Bret. 56; æðri kraptr eða styrkri, SkS. 25; tvær skepnur þær er styrkvar urðu þeirra mótstöðu-mönnum, FmS. iv. 56; styrkr allir enir styrkustu eiðar, Nj. 150; sverja hina styrkastu eiða, FmS. i. 189.
Possível inscrição rúnica em Futark Jovem:ᛋᛏᛁᚱᚴᚱ
As runas do Futark Jovem foram usadas do século VIII ao XII na Escandinávia e em suas colônias ultramarinas
Abreviaturas usadas:
- adj.
- adjective.
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- compar.
- comparative.
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- q. v.
- quod vide.
- S.
- Saga.
- Teut.
- Teutonic.
- v.
- vide.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
Obras & Autores citados:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Bret.
- Breta Sögur. (G. I.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Rb.
- Rímbegla. (H. III.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)