1 tryggð
f. [Ulf. renders διαθήκη by triggwa; A. S. treowð; Engl. truth; hence mid. Lat. treuga; Engl. truce]:—faith, good faith, trustiness, as of a friend; trú og trygð.
                        2 tryggð
2. as a law term, esp. in plur., plighted faith, truce; eiða svarða, unnar trygðir, Skv. 3. 20; griðum ok trygðum, N. G. L. ii. 50; gengu til ok veittu Gunnari trygðir, Nj. 88; svíkja e-n í trygð or trygðum, to betray one in time of truce, Hkr. i. (in a verse), Ld. 8; Hrafn son þinn sveik hann í trygðum, Ísl. ii. 272; hvat skal hans trygðum trúa, Hm. 110; ú-trygð, falseness, perfidy.
                        3 tryggð
COMPDS: trygðaeiðr, trygðafesta, trygðakaup, trygðamaðr, trygðamál, trygðarof, trygðarofsmaðr.