Hætta

Fornnordisk Ordbok - hætta

Betydelsen av det fornnordiska ordet "hætta"

Enligt Cleasby & Vigfussons fornnordisk-engelska ordbok:

Fornnordiskt ord hætta kan betyda:hætta

hætta
1. t, to risk, stake, with dat., Hm. 106; hætta út mönnum sínum, Sd. 153; hætta til þess virðing þinni, to stake thy honour on it, Eg. 719; hættið þit ok mestu til hversu ferr, Nj. 49; litlu hættir nú til, there is but small risk, Fms. vi. 243: absol., hefir sá er hættir, he wins who risks, ‘nothing venture nothing have,’ Bjarn. 7, Hrafn. 16.
hætta
2. with prepp.; hætta á e-t, to venture on a thing (áhætta, q. v.), Nj. 48; hætta á vald e-s, Fms. xi. 285: h. til e-s, id., Eg. 57, Nj. 73; eigi veit til hvers happs hættir, Sturl. iii. 228; kvað þar hóflangt til hætta, 44.
hætta
2. t, to leave off, with dat.; hætta seið, to leave off witchcraft, Fms. i. 10; hann bað bændr h. storminum, 36; h. heyverkum, Nj. 103; h. máli, 10: absol. to leave off, desist, Hákon bað hann h., Fms. vii. 154; heldr vildu vér h., n. G. l. i. 348: with infin., h. at tala, Fb. ii. 83:—impers., hætti þysnum, the tumult ceased, Fms. vi. 16.

Möjlig runinskrift i yngre futhark:ᚼᛅᛏᛏᛅ
Yngre futhark-runor användes från 800- till 1200-talet i Skandinavien och deras utländska bosättningar

Liknande poster:

Förkortningar som används:

absol.
absolute, absolutely.
dat.
dative.
l.
line.
m.
masculine.
n.
neuter.
id.
idem, referring to the passage quoted or to the translation
q. v.
quod vide.
v.
vide.
impers.
impersonal.
infin.
infinitive.
L.
Linnæus.
pers.
person.

Verk & författare citerade:

Bjarn.
Bjarnar Saga. (D. II.)
Eg.
Egils Saga. (D. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Hm.
Hává-mál. (A. I.)
Hrafn.
Hrafnkels Saga. (D. II.)
Nj.
Njála. (D. II.)
Sd.
Svarfdæla Saga. (D. II.)
Sturl.
Sturlunga Saga. (D. I.)
Fb.
Flateyjar-bók (E. I.)
N. G. L.
Norges Gamle Love. (B. II.)
➞ Se alla verk som citeras i ordboken

Back