Örðigr

Betydelsen av det fornnordiska ordet "örðigr" (eller ǫrðigr)

Enligt Cleasby & Vigfussons fornnordisk-engelska ordbok:

Fornnordiskt ord örðigr kan betyda:örðigr

örðigr (ǫrðigr)

or örðugr, adj. [Lat. arduus, but not borrowed from that word]:—erect, upright, rising on end, breasting; ríss hestrinn örðigr (rears) undir honum. Fms. xi. 280; selrinn ríss upp örðigr, Bs. i. 335; liggja örðigr við hægindit í sænginni, to lie leaning high against the pillow in the bed, Bs. ii. 320; reisa kistuna örðiga til hálfs, Pr. 413; Höskuldr sneri at Odda örðigum, H. turned breasting O. boldly, Lv. 82; Bersi ferr örðigr ok leggsk hart, B. rose to breast the waves bravely, of a swimmer, Korm. 116: of a ship cutting the waves, Edda (in a verse): of a steep brink, örðugt upp á-móti, hard to breast.

örðigr (ǫrðigr)

II. metaph. difficult, arduous; en örðgu boðorð laginna, Greg. 9; hitt mun mér örðgara (örðigra, Fb. l. c.) þykkja, at lúta til Selþóris, Ó. H. 112: very freq. in mod. usage, það er örðugt.

örðigr (ǫrðigr)

2. harsh; sumt þykkir heldr örðigt í orðum konungs, Fms. vii. 221.

örðigr (ǫrðigr)

3. stalwart, brisk; örðigr ok sterkr, Mar.; orðigr ok allra manna bezt vígr, Fs. 129.

örðigr (ǫrðigr)

4. a nickname, Ása hin örðiga, Gullþ.

Ortografi: Cleasby & Vigfussons bok använde bokstaven ö för att representera den ursprungliga fornnordiska vokalen ǫ. Därför kan örðigr vara mer korrekt skrivet som ǫrðigr.

Möjlig runinskrift i yngre futhark:ᚢᚱᚦᛁᚴᚱ
Yngre futhark-runor användes från 800- till 1200-talet i Skandinavien och deras utländska bosättningar