Vænn

Betydelsen av det fornnordiska ordet "vænn"

Enligt Cleasby & Vigfussons fornnordisk-engelska ordbok:

Fornnordiskt ord vænn kan betyda:vænn

vænn

adj. [ván], promising, likely, to be expected; er vænst at liðnar sé mínar lífs-stundir, Fms. ii. 2; segir ella vera vandræða vænt, 11.

vænn

2. bidding fair, likely to succeed; eigi þykki mér þat vænt, þar er faðir þinn fékk eigi heimt, Nj. 31; eigi mundi í annat sinn vænna at fara at jarli, Fms. i. 54; þá mundi vænast at leita atfara við Gunnar, Nj. 107; hvar er oss vænst á brott at komask? Eg. 235; þá er þat vænst at vér görim félagskap, Fms. v. 253; leita sér hjálpar hverr þangat er vænst þykkir, i. 92; mun ek leggja til með þér þat er mér þykkir væust, Nj. 31; þótti þeim um hit vænsta (they were very glad), er þeir sá hann þar kominn, Fms. v.. 211; hér ferr vænt at, here it goes well, Nj. 232.

vænn

3. of persons, of qualities, hopeful, promising; Björn þótti vænn til höfðingja, Fms. i. 11; vænn til vits, vii. 279; manna vænstr til vits ok framkvæmðar, ix. 480; þeir eru oss vænstir til landvarnar, er svá er háttað, vi. 144; vænir til skila, Js. 2; er nú leitað hverir vænstir sé um sættir at leita, Ísl. ii. 384.

vænn

4. fair to behold, fine, beautiful, Lat. venustus; vænn í andliti, Fms. x. 420; vænn maðr ok liðmannligr, vii. 112; hann var inn vænsti maðr, 224; hón var kvenna vænst ok mest, i. 14, Eg. 2; væn kona ok kurteis, Nj. 1; kvenna vitrust ok vænust, Fms. v.. 119 (vænst, v. l.); Þorgerðr var væn kona, Eg. 598; hver þeirra vænust væri, Bret. 22: of things, fine, kross vænn með líkneskjum, Vm. 54: and so in mod. usage, vænn hestr, væn kýr, vænn sauðr, etc.

vænn

5. in mod. usage, fine, good, of moral qualities; hann er vænn maðr, hún er væn kona, a fine woman; hann er allra vænsti maðr, a most excellent man, and the like, whereas the old sense of ‘handsome’ is well nigh obsolete.

Möjlig runinskrift i yngre futhark:ᚢᛅᚾᚾ
Yngre futhark-runor användes från 800- till 1200-talet i Skandinavien och deras utländska bosättningar