Viða
Fornnordisk Ordbok - viða
Betydelsen av det fornnordiska ordet "viða"
Enligt Cleasby & Vigfussons fornnordisk-engelska ordbok:
Fornnordiskt ord viða kan betyda:viða
- viða
- 1. að, to furnish wood; þú skalt viða heim öllum sumar-viði, Hrafn. 6; viða í skógi, Landn. 214, v. l.; viða heim til eldi-branda, Fms. ii. 82.
- viða
- 2. to pile up wood; hafi sá björn er veiddi nema inni sá viðaðr, þá hafi sá er inni viðaði, n. G. l. i. 242 (cp. Orkn. 112, ok hlóðu köst fyrir dyrum); þeir viðuðu fyrir dyrr (dyrr öll, Sturl. l. c.) allar ok lögðu eld í þekjuna, Bs. i. 672.
- viða
- B. Metaph. to cut down, fell, destroy; unz fótverkr vígmiðlung of viða skyldi, Ýt. 26; er sikling vágr vindlauss um viða skyldi, 1: at Aðils fjörvi vitta vettr um viða skyldi, 16. This sense of the word is poët., peculiar to the poem Ýt., for Bkv. 11 is somewhat corrupt: viða cannot stand for ‘vinna,’ for nn changes into ð only before an r.
- viða
- 2. u, f. a mast with its step and other supports (?); allt þat reiði er því skipi fylgir, bæði viðu, vatnker ok akkeri, Grág. (Kb.) ii. 168; hann braut skip sitt en meiddisk sjálfr í viðum, Landn. 272; hann lét ofan leggja seglit ok svá viðu … þá lét hann reisa viðuna ok draga seglit, Ó. H. 170; þá reistu þeir viðu ok settu upp segl sín, 165 (viðor, Fms. iv. 362, v. l.); reisa viður (viðurnar, viðuna, v. l.) ok draga upp seglin, Fms. viii. 146: reisit viðurnar dragit síðan seglin, vii. 310.
- viða
- 2. renna at viðum, to let her run under bare poles, of a ship; lögðu segl sín ok létu skipin renna at viðum at Eyrum, they took in sail and let her run under bare poles to E., Fms. viii. 161; létu renna skipin á viðum inn í höfnina er hlaðit var seglunum, x. 245; renndu skipin at viðum fyrir vindi, viii. 335; en skipin renndu at viðum fram þá renndi hvárt á árar annars ok braut í sundr, 288.
- viða
- II. a high deck or bridge raised as a shelter, amidships, on ships of war; þá er maðr stóð upp á viðunum, þá náðu þeir upp á þilfarit, Fms. ix. 33; þenna umbúnað þarf á skipi at hafa til varnar, víggyrðla vel ok vígása rammliga, leggja hátt viðu ok göra undir viðti fjögur hlið … en gera með bryggjum útan tvá vega slétt stræti til ástigs hjá viðum, Sks. 86 new Ed.; a mitt skipit fyrir aptan siglu undir viðurnar (viðuna, v. l.), Fms. viii. 388; féll Áskell ofan af viðunni, id. (af viðunum, v. l.); var hann upp kominn á viðuna hjá siglunni, id.; stóð konungr upp á viðuna, 381: Sverrir konungr hljóp upp á viðuna, 139; þeir urpu sér jafnan meðal viðanna, Nj. 126; eigi vóru viðurnar upp reistar á konungs skipum, en þat sá, Baglar ok ætluðu at kaupskip væri, Fms. viii. 417 (thus, viðurnir uppreistir Cod. F; viðurnar lagðar Ed., but erroneously).
- viða
- 2. of a bulwark on land; hleypr hann þegar út yfir viðuna, Sturl. ii. 251.
Möjlig runinskrift i yngre futhark:ᚢᛁᚦᛅ
Yngre futhark-runor användes från 800- till 1200-talet i Skandinavien och deras utländska bosättningar
Liknande poster:
Förkortningar som används:
- l.
- line.
- n.
- neuter.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
- cp.
- compare.
- L.
- Linnæus.
- l. c.
- loco citato.
- poët.
- poetically.
- f.
- feminine.
- Cod.
- Codex.
- id.
- idem, referring to the passage quoted or to the translation
Verk & författare citerade:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hrafn.
- Hrafnkels Saga. (D. II.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)
- Bkv.
- Brynhildar-kviða. (A. II.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Kb.
- Konungs-bók. (B. I, C. I, etc.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)