Vígja
Fornnordisk Ordbok - vígja
Betydelsen av det fornnordiska ordet "vígja"
Enligt Cleasby & Vigfussons fornnordisk-engelska ordbok:
Fornnordiskt ord vígja kan betyda:vígja
- vígja
- ð, [Ulf. weihan, ga-weihan, = ἁγιάζειν; Germ. weihen; Dan. vie; Swed. viga; cp. Ulf. weiha = ἱερεύς, weihiþa = holiness, weis = ἄγιος; the adjective has been displaced by heilagr, q. v.; the vé (q. v.) is a different word]:—to consecrate; in heathen sense, with the hammer of Thor, vígit okkr saman Várar-hendi, Þkv. 30; tók upp hamarinn Mjölni ok brá upp ok vígði hafr-stökurnar, Edda 28; konungr vígði þá (the dwarfs) útan steins með mála-saxi, Fas. i. 514, ii. 327, 338.
- vígja
- II. in Christian sense; vér skulum vígja tvá elda, Nj. 162; vígja kirkju, K. Þ. K.; vígja prest, biskup, djákn, Bs. passim; vígja til konungs, to anoint as king, Ver. 25, Rb.; vígja konung til kórónu, Fms. x. 13; but this was unknown in the earlier times, king Magnus Erlingsson being the first Norse king who was consecrated by the church (A. D. 1164); in Denmark the custom was somewhat earlier: of wedlock, láta sik saman vígja við Ceceliu, Hkr. iii. 292; vígja saman hjón, Vm. 76.
- vígja
- 2. pass.; vígjask til biskups, prests, nunnu, to be ordained, Jb. 17, Grág. i. 307, Bs. passim.
Möjlig runinskrift i yngre futhark:ᚢᛁᚴᛁᛅ
Yngre futhark-runor användes från 800- till 1200-talet i Skandinavien och deras utländska bosättningar
Förkortningar som används:
- cp.
- compare.
- Dan.
- Danish.
- f.
- feminine.
- Germ.
- German.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- q. v.
- quod vide.
- Swed.
- Swedish.
- Ulf.
- Ulfilas.
- v.
- vide.
- A. D.
- Anno Domini.
- pass.
- passive.
Verk & författare citerade:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Þkv.
- Þryms-kviða. (A. I.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- K. Þ. K.
- Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Rb.
- Rímbegla. (H. III.)
- Ver.
- Veraldar Saga. (E. II.)
- Vm.
- Vilkins-máldagi. (J. I.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Jb.
- Jóns-bók. (B. III.)