Gjalda

Old Norse Dictionary - gjalda

Meaning of Old Norse word "gjalda"

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

Old Norse word gjalda can mean:gjalda

gjalda
pret. galt, 2nd pers. galt, mod. galzt; pl. guldu; pres, geld: pret. subj. gyldi; imperat. gjalt or gjald þú; sup. pret. goldit, goldinn; with neg. suff. gjald-attu; [Ulf. us-gildan = ἀποδιδόναι; A. S. gyldan; Engl. yield; O. H. G. geltan; old Fr. ielda; Germ. gelten; Dan. gjelde; Swed. gälla]:—to pay money, pay a fee, duty, or the like, the person in dat., the money in acc., Grág. i. 87, 408, passim, Fær. 120, FmS. iv. 346, xi. 81, Nj. 58, K. Þ. K. 162, passim:—to yield, repay, return, g. gjöf við gjöf, Hm. 42; gjaldið engum íllt móti íllu, Róm. xii. 17; sakir þær er ek á at g. Ólafi, Ó. H. 213; sögðu, at þeim var sín óhamingja miklu íllu goldin, 232; skal ek g. þeim svá útrúleik sinn, 58:—þér eigit at g. aptr (to restore) sendimenn hans manngjöldum, Eg. 575:—g. leiðangr, to yield a levy, FmS. viii. 173.
gjalda
II. metaph. to yield or yield up, deliver; þá guldu þeir Guði andir sínar, they yielded up their souls to God, BlaS. 36; gjalt mik lærifeðrum mínum, 656 B. 5; væri hann þá andaðr goldinn sínum borgar-mönnum, 10.
gjalda
β. so in the phrases, g. skynsemi við e-u, to give (yield) reason for, Skálda 205, SkS. 787, Johann. 28; g. samkvæði, to yield, give consent to, FmS. v. 70, Nj. 233; also to vote for, Grág. i. 2, 43; g. varúð, varhuga, við e-u, to be on one’s guard against, beware of, Ísl. ii. 369, FmS. ii. 166, vi. 42, Hkr. i. 50; g. e-m fjandskap, to shew ill-will towards, Ld. 134; g. öfund, LS. 12.
gjalda
2. with gen. ellipt., the fine being understood, to pay for, suffer on account of; ok munu margir þess g., Nj. 2: njóta e-s denotes to profit, gjalda e-s to suffer on account of another; þar munuð þit mín gjalda, Vígl. 28; sú harma-bylgjan djúpa, gékk yfir þig þá galztu mín, PasS. 41. 4; svá mun ok vera, segir Njáll, ef þú geldr eigi annarra at, Nj. 147; Helga (gen.) hefir þú goldit at í þessu, FaS. i. 28; hugði, at hann mundi þess víðar koma at hann mundi njóta föður síns en gjalda, Gísl. 73; heldr geldr Leifr Þrándar en nýtr frá mér, FmS. ii. 116; geldr at nýbreytni (gen.) konungs ok þessa ens nýja siðar, i. e. it is a just punishment for the innovation of the king and the new creed, Ld. 168; konungr sagði, at hón skyldi eigi gjalda frá honum tiltækja föður síns, FmS. ix. 477: part. gjaldandi, a payer, Grág. i. 394.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚴᛁᛅᛚᛏᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

acc.
accusative.
A. S.
Anglo-Saxon.
Dan.
Danish.
dat.
dative.
Engl.
English.
f.
feminine.
Fr.
French in etymologies.
Germ.
German.
gl.
glossary.
imperat.
imperative.
l.
line.
m.
masculine.
mod.
modern.
n.
neuter.
neg.
negative.
O. H. G.
Old High German.
pers.
person.
pl.
plural.
pret.
preterite.
S.
Saga.
subj.
subjunctive.
uff.
suffix.
sup.
supine.
Swed.
Swedish.
Ulf.
Ulfilas.
v.
vide.
metaph.
metaphorical, metaphorically.
s. v.
sub voce.
ellipt.
elliptical, elliptically.
gen.
genitive.
i. e.
id est.
part.
participle.

Works & Authors cited:

Eg.
Egils Saga. (D. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Fr.
Fritzner’s Dictionary, 1867.
Fær.
Færeyinga Saga. (E. II.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
Hm.
Hává-mál. (A. I.)
K. Þ. K.
Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)
Nj.
Njála. (D. II.)
Ó. H.
Ólafs Saga Helga. (E. I.)
Róm.
Rómverja Saga. (E. II.)
Blas.
Blasius Saga. (F. III.)
Hkr.
Heimskringla. (E. I.)
Ld.
Laxdæla Saga. (D. II.)
Ls.
Loka-senna. (A. I.)
Skálda
Skálda. (H. I.)
Sks.
Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
Fas.
Fornaldar Sögur. (C. II.)
Gísl.
Gísla Saga. (D. II.)
Pass.
Passiu-Sálmar.
Vígl.
Víglundar Saga. (D. V.)
➞ See all works cited in the dictionary

Back