1 hlera
and hlöra, að, prop. to stand eaves-dropping, (putting one’s ear close to the hleri), Bjarn. 24: to listen, hón lagði eyra sitt við andlit honum ok hlöraði hvárt lífs-andi væri í nösum hans, Greg. 74; hann hlörar við hliðskjáinn er á var stofunni, Bs. i. 628; at hlýða eðr hlera til þess máls sem hann er eigi til kallaðr, N. G. L. i. 438.