Kvittr

Old Norse Dictionary - kvittr

Meaning of Old Norse word "kvittr"

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

kvittr
m., pl. kvittir, acc. kvittu, [kviðr]:—a report, loose rumour; sá kvittr kom yfir, at …, Eg. 164; sá k. kom fyrir þá, at …, FmS. i. 67; ljósta upp kvitt, to spread reports, Nj. 107; kveykja kvittu, FmS. v. 316; hann kvað þat ekki vera nema kvitt ok pata einn, Hom. 113; eigi skulu þar kvittir ráða, Grág. i. 347, Gísl. 47; gjaltú varhuga við þeim kvitt hölða (murmur), Sighvat; biðr hann ok konung varúð við gjalda þeim kvitt er bændr höfðu, FmS. vi. 42; þing-kvittr, Þórðr þóttisk spyrja tíðenda,—Hinn sagði þing-kvitt, he told him news from parliament, Sturl. i. 30; Sveins menn segja aptr þeim kvitt, Orkn. 404; hann heyrði þann kvitt at Hornboði mundi honum eigi trúr, 298; þetta berr breytiliga til, er þú hefir at ganga eptir kvittum (tittle-tattle, kvittun MS. falsely) úvísra manna, Lv. 77.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚴᚢᛁᛏᛏᚱ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Similar entries:

Abbreviations used:

acc.
accusative.
l.
line.
m.
masculine.
n.
neuter.
pl.
plural.
S.
Saga.
s. v.
sub voce.
v.
vide.

Works & Authors cited:

Eg.
Egils Saga. (D. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Gísl.
Gísla Saga. (D. II.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
Hom.
Homiliu-bók. (F. II.)
Lv.
Ljósvetninga Saga. (D. II.)
Nj.
Njála. (D. II.)
Orkn.
Orkneyinga Saga. (E. II.)
Sturl.
Sturlunga Saga. (D. I.)
➞ See all works cited in the dictionary

Back