Kvittr
Słownik staronordyjski - kvittr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "kvittr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- kvittr
- m., pl. kvittir, acc. kvittu, [kviðr]:—a report, loose rumour; sá kvittr kom yfir, at …, Eg. 164; sá k. kom fyrir þá, at …, FmS. i. 67; ljósta upp kvitt, to spread reports, Nj. 107; kveykja kvittu, FmS. v. 316; hann kvað þat ekki vera nema kvitt ok pata einn, Hom. 113; eigi skulu þar kvittir ráða, Grág. i. 347, Gísl. 47; gjaltú varhuga við þeim kvitt hölða (murmur), Sighvat; biðr hann ok konung varúð við gjalda þeim kvitt er bændr höfðu, FmS. vi. 42; þing-kvittr, Þórðr þóttisk spyrja tíðenda,—Hinn sagði þing-kvitt, he told him news from parliament, Sturl. i. 30; Sveins menn segja aptr þeim kvitt, Orkn. 404; hann heyrði þann kvitt at Hornboði mundi honum eigi trúr, 298; þetta berr breytiliga til, er þú hefir at ganga eptir kvittum (tittle-tattle, kvittun MS. falsely) úvísra manna, Lv. 77.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᚢᛁᛏᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Podobne wpisy:
Używane skróty:
- acc.
- accusative.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
- S.
- Saga.
- s. v.
- sub voce.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Gísl.
- Gísla Saga. (D. II.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- Lv.
- Ljósvetninga Saga. (D. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)