pres. lem; pret. lamði; part. lamiðr, Glúm. 342; imperat. lem, lemdu, Skíða R. 131; lamdr, and mod. also laminn, Mar. 637: [A. S. læman; provinc. Engl. lam = to thrash; Germ. lähmen]:—to thrash, flog, beat, so as to lame or disable; urðu þar áttján menn sárir en margir lamðir, Fms. ix. 355; lemja mun ek bogann fyrir honum ef ek má, x. 362; Þorbjörn bað hann starfa betr, ella kvaðsk hann mundu lemja hann, Grett. í 20; þeir lömðu hann náliga til bótleysis, 154; lamðan til heljar, Am. 41; ok lemða (subj.) alla í liðu, Ls. 43; ok ætt jötuns alla lamði, Þkv. 31; munu eigi öll úlamið (neut. pl.), Glúm. 340; lemja í smátt, to smash, Mar.; lamða (lame), halta ok blinda, Greg. 28; fugli með lamðum vængjum, Hom. 142: lemja á e-m, to ‘lam into one,’ give one a thrashing, Skíða R. 135.

II. metaph. to suppress; skulu bændr taka frá segl ok lemja (to upset) svá för þeirra, N. G. L. i. 103; hann ætlaði svá at lemja fyrir þeim smíðina, Stj. 312; viðvörun hræðslu lemr holdið, Hom. 14: lemja niðr, to beat down, suppress, Fms. ii. 199.

III. reflex., Gunnarr hjó á hönd Hallgrimi, ok lamðisk handleggrinn, en sverðit beit ekki, Nj. 45; sverðit brotnaði en haussinn lamðisk, but the skull was fractured, Gísl. 4; svá mikit högg at haussinn lamðisk mjök, Fb. i. 400.

2. recipr., önnur efni eru nú í váru máli, en at þér lemisk róðrinn fyrir, to break one another’s oars, Fms. viii. 216.

3. to be ruined; allr friðr lemsk, all happiness is destroyed, Hallfred; landvörn lamðisk, the defence was paralysed, Sighvat.