Ógn

Old Norse Dictionary - ógn

Meaning of Old Norse word "ógn"

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

Old Norse word ógn can mean:ógn

ógn
f. dread, terror; ógn stendr af e-u, to inspire terror; svá stóð þeim af honum ógn mikil, Nj. 68; svá stóð mikil ógn af orðum konungs, Fms. xi. 246; þótti honum lítil ógn af þeim standa, i. 26; maðr kom til hans ljóss, ok af honum stóð mikil ógn, Ó. H. 107.
ógn
2. menaces, threats, esp. in plur.; enga ógn býð ek þér at sinni, Ísl. ii. 253; hvárki ógnir né blíðmæli, Lv. 69; með blíðmælum ok ógnum, Fms. i. 109; þéir hræddusk eigi ógnir jarls, Blas. 45; ógnir mótstöðu-manna várra, 623. 35: terrors, of the torments of hell, sá þar í ógnir margar, Nj. 279; allar ógnir þær er helgengnir hafa, Sól.; hann varð hræddr mjök við ógn þessa, Ó. H. 107.
ógn
II. gen. ógnar-, prefixed as adv. awfully; ógnar-digr, awfully stout, Fb. i. 258; ógnar hár, awfully high. Fas. iii. 480; ógnar mikill, awfully great, Stj. 372, 434: in mod. usage joined with almost any adjective, ógnar-breiðr, -brattr, -djúpr, awfully broad, steep, deep.
ógn
COMPDS: ógnarandi, ógnarboð, ógnardómr, ógnareyrendi, ógnargeisli, ógnarhlutr, ógnarlaust, ógnarligr, ógnarmál, ógnarraust.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚢᚴᚾ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

f.
feminine.
esp.
especially.
l.
line.
plur.
plural.
v.
vide.
adv.
adverb.
gen.
genitive.
mod.
modern.
n.
neuter.

Works & Authors cited:

Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Nj.
Njála. (D. II.)
Ó. H.
Ólafs Saga Helga. (E. I.)
Blas.
Blasius Saga. (F. III.)
Lv.
Ljósvetninga Saga. (D. II.)
Sól.
Sólarljóð. (A. III.)
Fas.
Fornaldar Sögur. (C. II.)
Fb.
Flateyjar-bók (E. I.)
Stj.
Stjórn. (F. I.)
➞ See all works cited in the dictionary

Back