Ógn

Betydningen af oldnorske ordet "ógn"

Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:

Oldnorske ordet ógn kan betyde:ógn

ógn

f. dread, terror; ógn stendr af e-u, to inspire terror; svá stóð þeim af honum ógn mikil, Nj. 68; svá stóð mikil ógn af orðum konungs, Fms. xi. 246; þótti honum lítil ógn af þeim standa, i. 26; maðr kom til hans ljóss, ok af honum stóð mikil ógn, Ó. H. 107.

ógn

2. menaces, threats, esp. in plur.; enga ógn býð ek þér at sinni, Ísl. ii. 253; hvárki ógnir né blíðmæli, Lv. 69; með blíðmælum ok ógnum, Fms. i. 109; þéir hræddusk eigi ógnir jarls, Blas. 45; ógnir mótstöðu-manna várra, 623. 35: terrors, of the torments of hell, sá þar í ógnir margar, Nj. 279; allar ógnir þær er helgengnir hafa, Sól.; hann varð hræddr mjök við ógn þessa, Ó. H. 107.

ógn

II. gen. ógnar-, prefixed as adv. awfully; ógnar-digr, awfully stout, Fb. i. 258; ógnar hár, awfully high. Fas. iii. 480; ógnar mikill, awfully great, Stj. 372, 434: in mod. usage joined with almost any adjective, ógnar-breiðr, -brattr, -djúpr, awfully broad, steep, deep.

ógn

COMPDS: ógnarandi, ógnarboð, ógnardómr, ógnareyrendi, ógnargeisli, ógnarhlutr, ógnarlaust, ógnarligr, ógnarmál, ógnarraust.

Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚢᚴᚾ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser