1 STULDR
m., gen. stuldar, pl. stuldir, [stela]:—theft, stealing, Skálda 204, Gþl. 531, Stj. 63; án ok s., K. Þ. K. 176; stefna e-m stuld, Nj. 78, Landn. 161; refsa stuldi, Magn. 464, passim. stulda-maðr, m. a stealer, thief, Sturl. i. 61, Fms. iv. 111.