1 hlíf
f., pl. hlífar, a cover, shelter, protection (esp. of a shield, armour), Ld. 244, Eg. 507, Bxarð. 165, Hm. 81, passim: esp. in pl. hlífar, Nj. 262, Fms. ii. 319, Eb. 230, Rm. 39. hlífar-lauss (hlífa-lauss), adj. ‘coverless,’ uncovered, Fms. ii. 205, vi. 70, vii. 192, Ísl. ii. 226.