1 BIRGJA
ð, to furnish, provide; skal ek víst b. hann at nökkuru, Nj. 73; segir Sigurðr, at hann mun b. þá með nökkuru móti, Fær. 237; hann birgði þá ok um búfé, Ld. 144; nú vil ek b. bú þitt at málnytu í sumar, Hrafn. 9. [In the Edd. sometimes wrongly spelt with y, as it is quite different from byrgja, to enclose.]