Feigð
Old Norse Dictionary - feigð
Betydningen af oldnorske ordet "feigð"
Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:
- feigð
- f. [A. S. fægð], ‘feyness,’ approach or foreboding of death: in proverbs, koma mun til mín feigðin hvar sem ek em staddr, Nj. 103; ferr hverr er feigðin kallar, FaS. i. 420; ætla ek þetta munu vera fyrir feigð yðvarri, a foreboding that you are ‘fey,’ FmS. v. 66; því at hón feigð fíra fjöl-margra sá, GS. 20; þú sátt þegar í dag feigðina á honum, thou sawest the ‘fey-tokens’ on him to-day, FmS. xi. 154; þær (the Valkyrjur) kjósa feigð á menn ok ráða sigri, Edda 22: cp. the phrase, feigð kallar að e-m, the ‘feigð’ (death) calls upon him, one behaves as a ‘fey’ man. feigðar-orð, n. or feigðar-yrðr, f. the death-weird, Ýt. 1.
Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚠᛁᛁᚴᚦ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser
Forkortelser brugt:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- cp.
- compare.
- f.
- feminine.
- n.
- neuter.
- S.
- Saga.
- s. v.
- sub voce.
- v.
- vide.
Værker & Forfattere citeret:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Gs.
- Grótta-söngr. (A. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)