Feigð

Betydelsen av det fornnordiska ordet "feigð"

Enligt Cleasby & Vigfussons fornnordisk-engelska ordbok:

feigð

f. [A. S. fægð], ‘feyness,’ approach or foreboding of death: in proverbs, koma mun til mín feigðin hvar sem ek em staddr, Nj. 103; ferr hverr er feigðin kallar, FaS. i. 420; ætla ek þetta munu vera fyrir feigð yðvarri, a foreboding that you are ‘fey,’ FmS. v. 66; því at hón feigð fíra fjöl-margra sá, GS. 20; þú sátt þegar í dag feigðina á honum, thou sawest the ‘fey-tokens’ on him to-day, FmS. xi. 154; þær (the Valkyrjur) kjósa feigð á menn ok ráða sigri, Edda 22: cp. the phrase, feigð kallar að e-m, the ‘feigð’ (death) calls upon him, one behaves as a ‘fey’ man. feigðar-orð, n. or feigðar-yrðr, f. the death-weird, Ýt. 1.

Möjlig runinskrift i yngre futhark:ᚠᛁᛁᚴᚦ
Yngre futhark-runor användes från 800- till 1200-talet i Skandinavien och deras utländska bosättningar