Hallr
Old Norse Dictionary - hallr
Betydningen af oldnorske ordet "hallr"
Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:
Oldnorske ordet hallr kan betyde:hallr
- hallr
- 1. adj., fem. höll, leaning to one side, swerving, sloping; jakarnir vóru hallir út af skerinu, Eb. 238; jakarnir vóru bæði hálir ok hallir, 240; hann (the ship) ferr jafnan hallr, it heeled over, Fb. i. 520, FmS. x. 368; h. í göngu, limping, Vápn. 6; bera hallt höfuðit, to bear the head on one side, FmS. ii. 70; hallt ker, a half-filled cup, Hm. 51; standa höllum fæti, to stand slanting, Nj. 97; bar hallan skjöldinn, the shield came aslant, Eg. 378; láta verða hallt á e-n, to overmatch one, metaph. from rowing or from the balance, Fbr. 122:—hann lætr ekki á sik hallt, ok höggr í móti, he allowed no inequality, but cut in return, i. e. he paid blow for blow, O. H. l. 92; nú leikr mér þat eigi í hug, at á yðr verði hallt um vár skipti, Þorf. Karl. 404: so in the phrases, aka höllu fyrir e-m (halloki) or aka höllum fæti (MS.), to be upset, to stoop or crouch before one, metaph. from driving, Ld. 206; fara höllum fæti, to he worsted, BS. i. 907; aka undan höllum (öllum MS.) fæti, Lv. 76.
- hallr
- II. metaph. swerving, biased; alþýðan er höll til ílsku ok synda, Ver. 7; hann var mest hallr at allri vináttu til Inga konungs, FmS. vii. 233: biased, attached to one, vera hallr undir e-n, id.; hann var hallr undir Einar í mála-ferlum þeirra Sturlu, Sturl. i. 75; þvíat hann var meir hallr undir þá feðga, 94; með mikla sveit þá er undir Rómverja vóru hallir, Clem. 29; þvíat hann var mest undir hann hallr at allri vináttu, and hann var mest h. undir Rögnvald jarl, 442, FmS. vii. 229, BS. i. 714, Stj. 476; cp. vinhallr, partial, as a friend.
- hallr
- 2. m. [Ulf. hallus = πέτρα], a slope, hill; þá gékk hann frá bardaganum upp í hallinn ok settisk þar niðr, Sturl. i. 85; ok var mjök bratt at ganga upp í hallinn til steinveggsins, FmS. vii. 8i, a paraphrase from the verse in p. 82; this sense is rare and obsolete.
- hallr
- II. a big stone, boulder, GS. 10, 12, 16, 22 (of a millstone); Gísli fær sér hall einn ok kastaði út í skerit, Gísl. 123: of a precious stone, a gem, FmS. iii. 180; gler-h., a crystal (mod.): freq. in pr. names, of men, Hallr, Hall-björn, Hall-dórr (qS. Hall-þórr), Hall-freðr, Hall-gils, Hall-geirr, Hall-grímr, Hall-kell, Hall-mundr, Hall-ormr, Hall-steinn, Hall-varðr, Hall-aðr; of women, Halla, Hall-dóra, Hall-dís, Hall-fríðr, Hall-gerðr, Hall-gríma, Hall-katla, Hall-veig, Hall-vör: suffixed in Þór-hallr and Þór-halla: in local names, Hall-land, a county in Sweden; Hall-lendingar, Hallanders, FmS. xii.
- hallr
- III. metaph. a stain, colour, meton. from steinn, Orkn. (in a verse).
Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚼᛅᛚᛚᚱ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser
Forkortelser brugt:
- adj.
- adjective.
- f.
- feminine.
- fem.
- feminine.
- i. e.
- id est.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- m.
- masculine.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
- n.
- neuter.
- S.
- Saga.
- v.
- vide.
- cp.
- compare.
- id.
- idem, referring to the passage quoted or to the translation
- Ulf.
- Ulfilas.
- freq.
- frequent, frequently.
- mod.
- modern.
- pr.
- proper, properly.
- qs.
- quasi.
- meton.
- metonomy, metonomically.
Værker & Forfattere citeret:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Eb.
- Eyrbyggja Saga. (D. II.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fbr.
- Fóstbræðra Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hm.
- Hává-mál. (A. I.)
- Karl.
- Karla-magnús Saga. (G. I.)
- Ld.
- Laxdæla Saga. (D. II.)
- Lv.
- Ljósvetninga Saga. (D. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- O. H. L.
- Ólafs Saga Helga Legendaria. (E. I.)
- Vápn.
- Vápnfirðinga Saga. (D. II.)
- Þorf. Karl.
- Þorfinns Saga Karlsefnis. (D. II.)
- Clem.
- Clements Saga. (F. III.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)
- Ver.
- Veraldar Saga. (E. II.)
- Gísl.
- Gísla Saga. (D. II.)
- Gs.
- Grótta-söngr. (A. II.)
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)