Hallr

Dizionario Old Norse - hallr

Significato della parola Old Norse "hallr"

Come definito dal dizionario Old Norse to English di Cleasby & Vigfusson:

La parola Old Norse hallr può significare:hallr

hallr: 1. adj., fem. höll, leaning to one side, swerving, sloping; jakarnir vóru hallir út af skerinu, Eb. 238; jakarnir vóru bæði hálir ok hallir, 240; hann (the ship) ferr jafnan hallr, it heeled over, Fb. i. 520, FmS. x. 368; h. í göngu, limping, Vápn. 6; bera hallt höfuðit, to bear the head on one side, FmS. ii. 70; hallt ker, a half-filled cup, Hm. 51; standa höllum fæti, to stand slanting, Nj. 97; bar hallan skjöldinn, the shield came aslant, Eg. 378; láta verða hallt á e-n, to overmatch one, metaph. from rowing or from the balance, Fbr. 122:—hann lætr ekki á sik hallt, ok höggr í móti, he allowed no inequality, but cut in return, i. e. he paid blow for blow, O. H. l. 92; nú leikr mér þat eigi í hug, at á yðr verði hallt um vár skipti, Þorf. Karl. 404: so in the phrases, aka höllu fyrir e-m (halloki) or aka höllum fæti (MS.), to be upset, to stoop or crouch before one, metaph. from driving, Ld. 206; fara höllum fæti, to he worsted, BS. i. 907; aka undan höllum (öllum MS.) fæti, Lv. 76.

hallr: II. metaph. swerving, biased; alþýðan er höll til ílsku ok synda, Ver. 7; hann var mest hallr at allri vináttu til Inga konungs, FmS. vii. 233: biased, attached to one, vera hallr undir e-n, id.; hann var hallr undir Einar í mála-ferlum þeirra Sturlu, Sturl. i. 75; þvíat hann var meir hallr undir þá feðga, 94; með mikla sveit þá er undir Rómverja vóru hallir, Clem. 29; þvíat hann var mest undir hann hallr at allri vináttu, and hann var mest h. undir Rögnvald jarl, 442, FmS. vii. 229, BS. i. 714, Stj. 476; cp. vinhallr, partial, as a friend.

hallr: 2. m. [Ulf. hallus = πέτρα], a slope, hill; þá gékk hann frá bardaganum upp í hallinn ok settisk þar niðr, Sturl. i. 85; ok var mjök bratt at ganga upp í hallinn til steinveggsins, FmS. vii. 8i, a paraphrase from the verse in p. 82; this sense is rare and obsolete.

hallr: II. a big stone, boulder, GS. 10, 12, 16, 22 (of a millstone); Gísli fær sér hall einn ok kastaði út í skerit, Gísl. 123: of a precious stone, a gem, FmS. iii. 180; gler-h., a crystal (mod.): freq. in pr. names, of men, Hallr, Hall-björn, Hall-dórr (qS. Hall-þórr), Hall-freðr, Hall-gils, Hall-geirr, Hall-grímr, Hall-kell, Hall-mundr, Hall-ormr, Hall-steinn, Hall-varðr, Hall-aðr; of women, Halla, Hall-dóra, Hall-dís, Hall-fríðr, Hall-gerðr, Hall-gríma, Hall-katla, Hall-veig, Hall-vör: suffixed in Þór-hallr and Þór-halla: in local names, Hall-land, a county in Sweden; Hall-lendingar, Hallanders, FmS. xii.

hallr: III. metaph. a stain, colour, meton. from steinn, Orkn. (in a verse).

Possibile iscrizione runica in Fuþark recente:ᚼᛅᛚᛚᚱ
Le rune Fuþark recenti sono state utilizzate dal 8° al 12° secolo in Scandinavia e nei loro insediamenti all'estero

Abbreviazioni usate:

adj.: adjective.

f.: feminine.

fem.: feminine.

i. e.: id est.

l.: line.

L.: Linnæus.

m.: masculine.

metaph.: metaphorical, metaphorically.

n.: neuter.

S.: Saga.

v.: vide.

cp.: compare.

id.: idem, referring to the passage quoted or to the translation

Ulf.: Ulfilas.

freq.: frequent, frequently.

mod.: modern.

pr.: proper, properly.

qs.: quasi.

meton.: metonomy, metonomically.

Opere & Autori citati:

Bs.: Biskupa Sögur. (D. III.)

Eb.: Eyrbyggja Saga. (D. II.)

Eg.: Egils Saga. (D. II.)

Fb.: Flateyjar-bók (E. I.)

Fbr.: Fóstbræðra Saga. (D. II.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Hm.: Hává-mál. (A. I.)

Karl.: Karla-magnús Saga. (G. I.)

Ld.: Laxdæla Saga. (D. II.)

Lv.: Ljósvetninga Saga. (D. II.)

Nj.: Njála. (D. II.)

O. H. L.: Ólafs Saga Helga Legendaria. (E. I.)

Vápn.: Vápnfirðinga Saga. (D. II.)

Þorf. Karl.: Þorfinns Saga Karlsefnis. (D. II.)

Clem.: Clements Saga. (F. III.)

Stj.: Stjórn. (F. I.)

Sturl.: Sturlunga Saga. (D. I.)

Ver.: Veraldar Saga. (E. II.)

Gísl.: Gísla Saga. (D. II.)

Gs.: Grótta-söngr. (A. II.)

Orkn.: Orkneyinga Saga. (E. II.)

➞ Vedi tutte le opere citate nel dizionario