1 HRAUSTR
adj. [Germ. rüstig], strong, valiant, doughty, of a warrior, Ísl. ii. 264, 366, Fms. i. 52, iv. 122, vi. 3, vii. 4, Ld. 46, Ó. H. 218, Anal. 169, Eb. 148, and passim.
2 HRAUSTR
2. strong, hearty; hann var þá hniginn nokkut ok þó hinn hraustasti ok vel hress, Ld. 56; gamall ok þó h., Fs. 156; heill ok h., hale and hearty, Grág. i. 163, Fb. ii. 383; var hón þá enn hraust kona, Ísl. ii. 453; mun þá eigi hraust kona íllum manni gefin, Sd. 150; ú-hraustr, weak, invalid.