1 LUND
f. [Orm. lund], the mind, temper, Edda (Gl.); var nú skipan á komin um lund hans, Hrafn. 24; vera mikillar lundar, to be of a proud mind, Ísl. ii. 3; ef hann fann þat í lund sinni, Fb. iii. 247; etju-lund, a quarrelsome mind, Vellekla; gildrar lundar, proud, Bs. ii. 11; leika e-m í lund, to have a mind for, Al. 137; hugar-lund, fancy, mind.
2 LUND
II. manner; adverb. phrases, nökkura lund (acc.), in some manner, Hom. 55; sömu lund, in the same way, Sks. 448; á allar lundir, in every way, Niðrst. 1: á þá lund, thus, Edda 47; á ymsar lundir, in many ways, variously; á marga lund, Edda 87; á þessa lund, thus, Grág. ii. 22; hverja lund, in what way? how? Þiðr. 337.
3 LUND
COMPDS: lundarfar, lundarlag.