1 léna
1. u, f. to grant, Vígl. 31.
2 léna
2. u, f. [cp. Germ. lehne; Engl. to lean]:—the pad or cushion laid under the pack-saddle; hann tók tvá hesta ok lagði á lénur (mod. reiðing), Nj. 74; kómu þeir til hesta sinna, ok er þeir vildu lénur á þá leggja, Bs. i. 389; vóru lagðir út vöru-sekkar nokkurir á hlaðit, ok þar lénur með, Ísl. ii. 204.
3 léna
3. að, to saddle; Bileam lénaði ösnu sína, Stj. 334.