1 mann-ligr
adj. human, Greg. 54, Hom. 23, 83, Bs. i. 181; mannligt eðli, human nature, Barl. 27, Eb. 110, MS. 623. 19; mannligr veykleikr, Magn. 504, passim.
2 mann-ligr
2. manly, becoming a man; ok er þat mannligra at fara at duga honum, Ó. H. 117; mannlig er orðin ferð þíu, Lv. 24; sonr einkar-vænn ok m. = mannvænn, Barl. 152: compds, mikil-m., stór-m., magnificent; lítil-m., small.