1 mennskr
adj. human, belonging to man; at mennskum aldri, Hom. 62; mennskr maðr, a man of a man, as opp. to giants, ogres, or superhuman beings, Eg. 110; þótti hann varla m. maðr at afli, Fms. vi. 212, Ísl. ii. 360; ok er miklu betra at fásk við mennska menn en við úvættir slíkar, Grett. 113; sumar með Ásum, Álfum, Vönum, sumar hafa mennskir menn, Sdm. 18.