Refla

Betydningen af oldnorske ordet "refla"

Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:

refla

að, [the word is obsolete in Icel., and only found here and there in old writers, esp. in the old Norse law: but the Swed. has a word räfsa of exactly the same sense, and as s and l are often hardly distinguishable in vellums, it is not impossible that refsa, and not refla, is the true form]:—to make enquiry, scrutinise; en er þeir kómu í hús hans, þá var at reflat í hljóði hverr þar myndi vera Guðs vinr, Pr. 443; eða missker hann krossa, eða reflar hann eigi, þá gjaldi …, N. G. l. i. 137; ef þingboð ferr eða hvatki boð, þá skal þingmaðr refla á fyrsta þingi ok hafa sótt fyrir þriðja þing, 138; þá sé nemdr váttr við, ok þess í millum sé reflat, at engi finnisk meinbugir á, ii. 368.

Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚱᛁᚠᛚᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser