1 RÍKI
n. [Ulf. reiki = ἀρχή; Scot. ryke; Engl. -ric in bishopric; Germ. reich; Dan. rige]:—power, might; má ek ekki heita lendr maðr ef ek skal eigi hafa ríki við einum Íslenzkum stafkarli, Fms. vii. 114; veita e-m ríki, to grant one power, Eg. 20; ríkis munr, 40, Ld. 38, Ísl. ii. 139; heita e-m miklu ríki, Fms. i. 113; lagdisk land allt undir ríki (rule) Haralds konungs, vii. 185; gaf Askell erkibiskup upp sitt ríki, gave up, resigned, xi. 392; mælti engi á móti fyrir ríki konungs, Eg. 67; kom yfir oss íll öld af ríki Alfivu, Fms. vi. 96; mikit var ríki Þinga-manna, xi. 159; ríkis-forráð, -gæzla, -ráð, ruling, governing, i. 51, Anecd. 34, Sks. 461, Grett. 97 A.
2 RÍKI
2. an empire, kingdom; ríki ok konungdóm, Fms. i. 23; at taka Magnús frá ríki, vii. 185; fór konungr heim í ríki sitt, xi. 392; hann kom heim í Danmörk í ríki sitt. 295; skal ek fá menn til at varðveita ríkit. Eg. 119; Skotland var kallat þriðjungr ríkis við England, 266; ríki-himna, 623. 54; konungs ríki, a king’s rule, kingdom; himin-ríki, the kingdom of heaven; biskups-ríki, a bishopric; Danmerkr-ríki, Noregs-ríki, Austr-ríki: also of counties, ríki þat er heitir vendilskagi, Fms. xi. 230; Ringa-ríki, Ne-ríki, in Norway and Sweden.
3 RÍKI
COMPDS: ríkisdalr, ríkisdjarfr, ríkisdómr, ríkisgull, ríkiskona, ríkismaðr, ríkjaskipti, ríkissproti, ríkisstjóri, ríkisstjórn, ríkisstóll, ríkissæti, ríkisvöndr.