1 skreyta
t, [s-kraut], to ornament, dress fine; skylda ek skreyta (= Dan. pynte), Gkv. 1. 9; skreytask við körlum, to dress fine to please the men, Bs. i. 453; skreyttr inum beztum klæðum, Fms. i. 149; skreytt orð, Róm. 301; s. sína undir-hyggju, Magn. 484.