Svara
Old Norse Dictionary - svara
Betydningen af oldnorske ordet "svara"
Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:
Oldnorske ordet svara kan betyde:svara
- svara
- að, [A. S. and-swarian; Engl. an-swer], to reply, answer, absol. or with double dat. (S. e-m e-u), ef maðr svarar eigi, Grág. i. 21; svara engu orði, Fb. ii. 63; Hrútr svaraði þá—‘ærit fögr er mær sjá,’ Nj. 2; því (dat.) mun ek svara þér um þetta er satt er, 49; hón svarar svá, at hón vill …, FmS. i. 2; svara e-u fyrir sik, to make answer in defence, 656 C. 29.
- svara
- II. as a law phrase, to answer, respond; svara til laga þeim jörðum sem keypt hefir, Dipl. iv. 9; S. lögriptingum á jörðu, ii. 20; svara máli fyrir e-n, to answer for, Nj. 106; S. sökum fyrir e-t, to pay the penally for, SkS. 796; S. e-m lögum, to answer according to the law, D. N.; S. þessum lögbrotum, to answer for them, SkS. 546; at þér svarit slíku fyrir sem þér hafit til gört, that you shall answer for what you have done, Boll. 350; S. skilum fyrir, to give an account for, FmS. vii. 127; eiga at S. málum, Stat. 309; um presta, hverju þeir skulu S., what duties they have to discharge, N. G. l. i. 345; svara til allra stétta, to pay taxes to all estates (king and clergy).
- svara
- 2. svara e-u, to be equal, amount to; svá mikil kol sem svaraði fimm hrossa göngu, Dipl. v. 14; er svari innkaupum, N. G. l. iii. 16; sam-S.
Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᛋᚢᛅᚱᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser
Forkortelser brugt:
- absol.
- absolute, absolutely.
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- dat.
- dative.
- Engl.
- English.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- S.
- Saga.
- L.
- Linnæus.
- pl.
- plural.
- v.
- vide.
Værker & Forfattere citeret:
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Boll.
- Bolla-þáttr. (D. V.)
- Dipl.
- Diplomatarium. (J. I.)
- D. N.
- Diplomatarium Norvagicum. (J. II.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)