Sverja
Old Norse Dictionary - sverja
Betydningen af oldnorske ordet "sverja"
Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:
Oldnorske ordet sverja kan betyde:sverja
- sverja
- pres. sver, pl. sverjum; pret. sór, pl. sóru (also svór, FaS. iii. 393, FmS. x. 396; svóru, 416, Grág. ii. 410); subj. sœri; imperat. sver, sverða; part. svarinn. A weak pret. svarði, part. svarðr. also freq. occurs in old writers, thus, svarði, Hkr. i. 79, FaS. i. 178, Edda i. 136 (Cod. Reg., sór Cod. Worm. l. c.); þú svarðir, Gkv. 1. 21 (Bugge); svörðu, Landn. 154 (sóru, Hb. l. c.), FmS. xi. 67, Nj. 191, Grág. ii. 410 (twice); svörðusk, Mork. 207 (in a verse): but in mod. usage the strong form alone is used: [a common Teut. word; Ulf. swaran = ὀμνύναι; A. S. swerjan; Engl. swear; Germ. schwören; Dan. sværge; Swed. svärja.]
- sverja
- B. To swear; allir menn virðu fé sitt, ok sóru at rétt væri virt, Íb. 16; sverja eið, to swear an oath; sverja rangan eið, to swear a false oath, K. Á. 150; S. eiða, Edda l. c.; þeir svörðu eiða til lífs sér, Landn. 154; at þú eið né sverir, nema þann er saðr sé. Sdm.; gangi nú allir til mín ok sveri eiða … þá gengu allir til Flosa ok svörðu honum eiða, Nj. 191; hann svarði honum trúnaðar-eiða, Hkr. i. 79: halda lög ó-svarit, without oath, BS. i. 727.
- sverja
- 2. with acc. to confirm by oath; sór hann lög ok réttindi þegnum sínum, FmS. x. 80; flutti hann krossinn norðr … sem hann var svarinn, as he was sworn, bound by oath, 417; var hann á hverju þingi til konungs tekinn, ok svarit honum land, FmS. iii. 42, Ó. H. 181; þeir svörðu Sveini land ok þegna, FmS. xi. 67; svarit Hákoni ok Magnúsi Noregs-konungum land ok þegnar ok æfinligr skattr af Íslandi, etc., Ann. 1262.
- sverja
- 3. with gen.; þeir svóru þess (they made oath that), at Ísleifr biskup ok menn með honum svörðu …, Grág. ii. 410; skal hverr þeirra taka bók í hönd sér ok sverja þess allir, at …, n. G. l. i. 68; viltú S. mér þess, at þú …, Nj. 137; sór konungr þess, at …, Hom. 106; ek sver þess við Palladem, at …, Bret. 90; S. þess ina styrkustu eiða, at …, FmS. i. 189; þeir svörðu til þessa réttar, at …, Grág. ii. 410; nema hann sveri til fjórðungi minna enn sé, … sem hann hefir til svarit, … er hann sverr til, K. Þ. K. 146; S. um, konungr sór um, at þat skyldi hann vel efna, FmS. i. 113.
- sverja
- II. reflex. to swear oneself, get oneself sworn; sverjask e-m í bróður-stað, Mork. 207 (in a verse): recipr. to get oneself sworn in; sverjask í fóstbræðra-lag. to enter a brotherhood by mutual oath, Ó. H. 240.
Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᛋᚢᛁᚱᛁᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser
Forkortelser brugt:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Cod.
- Codex.
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- freq.
- frequent, frequently.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- imperat.
- imperative.
- l.
- line.
- l. c.
- loco citato.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
- part.
- participle.
- pl.
- plural.
- pres.
- present.
- pret.
- preterite.
- S.
- Saga.
- subj.
- subjunctive.
- Swed.
- Swedish.
- Teut.
- Teutonic.
- Ulf.
- Ulfilas.
- v.
- vide.
- acc.
- accusative.
- etc.
- et cetera.
- gen.
- genitive.
- L.
- Linnæus.
- pr.
- proper, properly.
- recipr.
- reciprocally.
- reflex.
- retlexive.
Værker & Forfattere citeret:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Gkv.
- Guðrúnar-kviða. (A. II.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Hb.
- Hauks-bók. (H. IV.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- Mork.
- Morkinskinna. (E. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Íb.
- Íslendinga-bók. (D. I.)
- K. Á.
- Kristinn-réttr Árna biskups. (B. III.)
- Sdm.
- Sigrdrífu-mál. (A. II.)
- Ann.
- Íslenzkir Annálar. (D. IV.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)
- Bret.
- Breta Sögur. (G. I.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- K. Þ. K.
- Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)