1 TIN
n. [a common Teut. word; Lat. stannum], tin, Fs. 22, Stj. 340, Konr., Dipl. iii. 4, Vm. 47, passim.
2 TIN
COMPDS: tinbjalla, tindiskr, tinfat, tinker, tinknappr, tinkross, tinligr, tinsmiðr, tinsöðull.
3 TIN
II. nicknames, Tin-forni, Eb.; Tin-teinn, Korm.; (tindráttar-maðr, a pewterer, in Kormak’s verse.)