Vil

Oldnordisk ordbogsopslag

Definitioner

1 vil

1. n. [vilja], self-will, wilfulness, self-indulgence; in vil ok dul, wilfulness and conceit. Sól. 34; fyrir dul ok vil, Gkv. 2. 38; vil er mest ok dul flestum, Hallfred; dul vættir ok vil at linna muni erfiði ok víl, Skálda (Thorodd), with a play on ‘vil’ and ‘víl,’ which are diametrically opposed.

2 vil

2. in the phrase, í vil e-m, at one’s will, to one’s liking, favour; at þeir (the dreams) sé í vil ráðnir, Ld. 126; konungr trúir því er þessi skræfa segir í vil honum, Al. 30; and freq. so in mod. usage, göra e-ð mér í vil, það er honum í vil, in his favour; cp. vil-hallr, vil-gali, vil-mæltr, vil-gi.

3 vil

II. in pr. names, Vil-hjálmr, Vil-mundr, Vil-borg, Landn., Edda.

4 vil

2. n. [Lat. velum], a veil, of nuns; taka vilit af höfði sér, Mar.; hún er sárliga hrygg, látið vilið, sem fyrr segir, id.; taka vil, to take the veil, K. Á. 214.

Runeindskrift

ᚢᛁᛚ

Mulig runeindskrift i yngre futhark

Anvendte forkortelser

Almindelige forkortelser

A. S.: Anglo-Saxon.
ch: chapter.
cp: compare.
cp.: compare.
dat.: dative.
freq: frequent, frequently.
freq.: frequent, frequently.
id: idem, referring to the passage quoted or to the translation
id.: idem, referring to the passage quoted or to the translation
l.: Linnæus.
Lat: Latin.
Lat.: Latin.
lit: literally.
m.: masculine.
mod: modern.
mod.: modern.
n.: neuter.
opp: opposed to.
p.: page.
pl.: plural.
pr.: proper.
S.: South, Southern.
transl: translation, translated.
v.: vide, verb.

Værker & Forfattere

Al.: Alexanders Saga. (G. I.)
Edda: Edda. (C. I.)
Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)
Gkv.: Guðrúnar-kviða. (A. II.)
Hbl.: Harbarðs-ljóð. (A. I.)
Hm.: Hává-mál. (A. I.)
Ísl. Þjóðs.: Íslenzkar Þjóðsögur.
K. Á.: Kristinn-réttr Árna biskups. (B. III.)
Landn.: Landnáma. (D. I.)
Ld.: Laxdæla Saga. (D. II.)
Mar.: Maríu Saga. (F. III.)
Róm.: Rómverja Saga. (E. II.)
Skálda: Skálda. (H. I.)
Sól.: Sólarljóð. (A. III.)

Vis alle kilder

Vil

Vil