Vök

Old Norse Dictionary - vök

Betydningen af oldnorske ordet "vök" (eller vǫk)

Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:

vök (vǫk)
f., gen. vakar, n. pl. vakar and vakir, with art. vökna = vökina, Bs. i. 346; [Dan. vaage]:—a hole, opening in ice; hann hratt hestinum í vök eina, Fms. i. 211; þeir riðu vakar nökkurar, x. 388; í vök þiðri, vii. 2; höggva vakir á ísinum, 272; stórar vakir. Sks. 178; ef menn finna hval í vökum, Grág. ii. 386; vakum, Sks. 175 B; ok fægja vökina eptir sér, Fms. viii. 416; í vökinni, vi. 337, Bs. i. 346; rekjald mikit í vök, Fs. 145; draga þeir skipit milli vakanna, 180; passim in mod. usage.

Ortografi: Cleasby & Vigfusson bogen brugte bogstavet ö til at repræsentere den originale oldnorske vokal ǫ. Derfor kan vök være mere præcist skrevet som vǫk.

Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚢᚢᚴ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser

Forkortelser brugt:

Dan.
Danish.
f.
feminine.
gen.
genitive.
l.
line.
mod.
modern.
n.
neuter.
pl.
plural.

Værker & Forfattere citeret:

Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Fs.
Forn-sögur. (D. II.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
Sks.
Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
➞ Se alle citerede værker i ordbogen

Back