Eyða
Altnordisches Wörterbuch - eyða
Bedeutung des altnordischen Wortes "eyða"
Wie im Cleasby & Vigfusson Altnordisch-Englisch Wörterbuch definiert:
Das altnordische Wort eyða kann bedeuten:eyða
- eyða
- dd, [auðr; A. S. éðan; Dan. öde; Germ. öden; Swed. öda], to waste:
- eyða
- I. with dat. denoting to waste, destroy, of men or things; hann eyddi (slew) öllum fjölkunnigum mönnum, Stj. 491, FmS. ii. 41, vii. 8; ekki muntu með þessu e. öllum sonum Haralds konungs, i. 16.
- eyða
- β. of money; eyða fé, etc., to spend money, Eg. 70, Grág. i. 327, Nj. 29, FmS. i. 118: to squander, 655 iii. 1, Nj. 18, FmS. xi. 423, FS. 79: reflex., hann átti land gott en eyddusk lausafé, but his loose cash went, FmS. vi. 102.
- eyða
- II. with acc. to lay waste, desolate, or the like; upp eyða (lay waste) alla þeirra bygð, FmS. v. 161; þá vóru eydd skip Svía-konungs átjan, eighteen of the Swedish king’s ships were made void of men, x. 353; hann eyddi bygðina, iv. 44.
- eyða
- 2. to desert, leave; en skyldi út bera ok e. skemmuna, FmS. v. 262; féllu sumir en sumir eyddu (deserted from) hálfrýmin (in a battle), viii. 226; skip brotið eða eytt, a ship wrecked or abandoned, Grág. i. 91; en hón er nú eydd af mönnum, forlorn or deserted of men, Al. 1.
- eyða
- β. imperS., eða héruð eyði, if counties be laid waste, K. Þ. K. 38; hence eyði-hús, etc. (below).
- eyða
- 3. as a law term, of a meeting, to terminate, dissolve; ef þeir eru eigi samþinga, eðr vár-þing eru eydd, or if it be past the várþing, Grág. ii. 271; en er sá dagr kom er veizluna skyldi eyða, when men were to depart, break up the feast, FmS. xi. 331.
- eyða
- 4. a law term, eyða mál, sókn, vörn, to make a suit void by counter-pleading; e. dæmð mál, Grág. ii. 23; munu vér e. málit með öxar-hömrum, FS. 61; ok eyðir málit fyrir Birni, 125; eyddi Broddhelgi þá enn málit, Vápn. 13; at hann vildi í því hans sök e., ef hann vildi hans mál í því e., of unlawful pleading, Grág. i. 121; vera má at Eysteinn konungr hafi þetta mál eytt með lögkrókum sínum, FmS. vii. 142; eyddusk sóknir ok varnir, Nj. 149: with dat., eytt vígsmálum, 244; hélt þá Snorri fram málinu ok eyddi bjargkviðnum, Eb. 160, Arnkels (but no doubt less correct).
Mögliche Runeninschrift im Jüngeren Futhark:ᛁᚢᚦᛅ
Jüngere Futhark-Runen wurden vom 8. bis 12. Jahrhundert in Skandinavien und ihren überseeischen Siedlungen verwendet
Ähnliche Einträge:
Verwendete Abkürzungen:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Dan.
- Danish.
- Germ.
- German.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- S.
- Saga.
- Swed.
- Swedish.
- dat.
- dative.
- etc.
- et cetera.
- reflex.
- retlexive.
- acc.
- accusative.
- s. v.
- sub voce.
- v.
- vide.
- l.
- line.
- impers.
- impersonal.
- pers.
- person.
Zitierte Werke & Autoren:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Al.
- Alexanders Saga. (G. I.)
- K. Þ. K.
- Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)
- Eb.
- Eyrbyggja Saga. (D. II.)
- Vápn.
- Vápnfirðinga Saga. (D. II.)