Óp
Diccionario de Nórdico Antiguo - óp
Significado de la palabra en nórdico antiguo "óp"
Según el diccionario inglés de nórdico antiguo de Cleasby & Vigfusson:
La palabra en nórdico antiguo óp puede significar:óp
- óp
- n. [cp. Ulf. wôpjan = φωνειν, βοαν; A. S. wôp; Engl. whoop, weep]:—a shouting, crying:
- óp
- 1. without the notion of weeping; með ópi ok eggjan, Stj. 365; heyrðu þeir óp mikit, FS. 143; þá varð óp mikit (a great shouting) at Lögbergi, Nj. 15; en er Egill heyrði óp þat, Eg. 296; æpa sigr-óp, shouting victory, id., 298, FmS. viii. 141, Karl. 365, 368; her-óp, a war-whoop, Nj. 245, Eg. 80. Ó. H. 107, Orkn., Stj. passim; hrinda upp ópi, to raise the war-cry. FaS. i. 254 (in a verse).
- óp
- 2. a crying, weeping aloud; þá setti hann upp mikit óp, ok í þeim angistar ekka, … gráta með ópi miklu, Stj. 167; stóð hann þar ok grét aumliga, þessi maðr bað hann ganga inn í búðina ok taka af sér ópit, Ölk. 35; óps ok ýlfranar, Matth. ii. 18; óp og tanna gnístan, weeping and gnashing of teeth, xiii. 50; setr hon upp stór óp, she set up a great howling, BS. ii. 87; sló síðan ópi á barnit, the child began to weep, i. 341; þeir sögðu konu hans þenna atburð, en hón kunni ílla ok grét hátt … hann taldi sér leiðask óp hennar, Edda 48.
Posible inscripción rúnica en futhark joven:ᚢᛒ
Las runas del futhark joven se utilizaron desde el siglo VIII hasta el XII en Escandinavia y sus asentamientos en el extranjero
Abreviaciones utilizadas:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- cp.
- compare.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- n.
- neuter.
- S.
- Saga.
- Ulf.
- Ulfilas.
- id.
- idem, referring to the passage quoted or to the translation
Obras & Autores citados:
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- Karl.
- Karla-magnús Saga. (G. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Ölk.
- Ölkofra-þáttr. (D. II.)