Hverfa

Dictionnaire vieux norrois - hverfa

Signification du mot vieux norrois "hverfa"

Comme défini par le dictionnaire vieux norrois-anglais de Cleasby & Vigfusson :

Le mot vieux norrois hverfa peut signifier :hverfa

hverfa
pret. hvarf, pl. hurfu; subj. hyrfi; part, horfinn; in mod. pronunciation inserting the v throughout, hvurfu, hvyrfi, hvorfinn; akin to horfa, q. v.: [Ulf. hwairban = περιπατειν; A. S. hweorfan; O. H. G. hwerban; Germ. werben]:—to turn round; hverfanda hvel, Hm. 73 (see hvel); nú mátt þú engi veg þess hverfa (thou canst turn to no side) at Guðs miskunn sé ekki fyrir þér, Hom. 156; h. í móðurátt, föðurátt, to devolve upon, of right or duty, Grág. i. 177, 237; hafa horfit í Guðdóm, 625. 59; hverfa af lífi, to depart from life, die, Stor. 10: with acc. of place, himin hverfa þau skulu hverjan dag, they shall pass round the heaven every day, of the sun and moon, Vþm. 23.
hverfa
2. with prep.; h. aptr, to turn back, return, FmS. vii. 298, x. 231, Stj. 606, Hom. 98; to recoil, aptr hverfr lygi þá er sönnu mætir, a lie recoils before the truth, BS. i. 639; h. aptr til sin, to recover one’s senses, Mar.; hurfu at því ráði allir þrændir, all the Th. turned that way, took that part, FmS. i. 18, vii. 206; þá hurfu menn þegar at honum, thronged around him, xi. 193: h. af, to leave off; þá hvarf af Pálnatóka þyngd öll, i. e. P. recovered, FmS. xi. 69; þegar er þú vilt af h. at unna Ólafi, Hkr. ii. 322. h. frá e-u, to turn from, cut short, leave off; þar var fyrr frá horfit Konunga-tali, FmS. i. 139; nú verðr þess at geta er ver hurfum frá, Rd. 171 (of episodes in a story); taka þar til er hinn hvarf frá, Grág. i. 139; áðr frá hyrfi, áðr sundr hyrfi, before they parted, Am. 34, 35: h. eptir, to follow; frændr hans ok vinir þeir er eptir honum hurfu, FmS. iv. 287; eptir honum hurfu margir menn, Ver. 47: h. með e-m, to turn with one, follow, Grág. i. 8, 9; þá hurfu saman fjórir tigir, gathered together, 655 xvi. B. 4: h. til e-s, to turn towards a place, Hým. 17, Gh. 7; to turn to one and take leave, FmS. vii. 224, Am. 44: h. undan, to be withdrawn, lost; hvarf ríki í Noregi undan Dana-konungum, FmS. xi. 183; þat ríki er undan var horfit, 42: h. um, to encircle, surround, (um-hverfis = all around); innan garðs þess er hverfr um akr eða eng, Gþl. 136; þær hverfa um hodd goða, Gm. 27.
hverfa
II. metaph. to turn out of sight, disappear, be lost, stolen, or the like; maðrinn hvarf þar, there the man was lost from sight, Nj. 95, 275; stjörnur hverfa af himni, Vsp. 57: to disappear, skip hvarf, Landn. 305; ef skip hverfr, Grág. 1. 215; hverfi féit or hirzlu hans, 401; motrinn var horfinn (stolen), Ld. 206; Steinólfi hurfu (St. lost) svín þrjú, Landn. 126; Ingimundi hurfu svín tíu, 177; see hvarf.
hverfa
III. part. horfinn: 1. surrounded; björn horfinn i híði, much the same as híðbjörn (see híð), Gþl. 444; horfinn foldar beinum, Ýt. 19; bærinn var h. mönnum, surrounded by men, Sturl. ii. 144, Orkn. 112.
hverfa
β. vera vel vinum horfinn, to be well backed by friends, Nj. 268; vel um horfit (in good condition), þar stóð naust ok var vel um horfit, Háv. 48; whence the mod. phrase, vel um-horfs, in a good state.
hverfa
2. abandoned, forsaken; heillum horfinn, forsaken by luck (horfin-heilla), FS. 48; héraði horfinn, bereft of a dwelling in the district, Sturl. iii. 255; sok horfinn, having lost the suit, Nj. 234; mun bann eigi horfinn heimsóknum við mik, he has not left off attacking me, Sturl. iii. 228; eigi ertú enn horfinn í fyrirsátunum við mik, Þórð. 41 new Ed.; þögn horfinn, bereft of silence, i. e. noisy, GS. 3.

Inscription runique possible en futhark jeune :ᚼᚢᛁᚱᚠᛅ
Les runes du futhark jeune ont été utilisées du 8ème au 12ème siècle en Scandinavie et dans leurs colonies à l'étranger

Entrées similaires :

Abréviations utilisées :

acc.
accusative.
A. S.
Anglo-Saxon.
f.
feminine.
Germ.
German.
l.
line.
m.
masculine.
mod.
modern.
O. H. G.
Old High German.
pl.
plural.
pret.
preterite.
q. v.
quod vide.
S.
Saga.
subj.
subjunctive.
Ulf.
Ulfilas.
v.
vide.
i. e.
id est.
metaph.
metaphorical, metaphorically.
n.
neuter.
part.
participle.

Œuvres & Auteurs cités :

Grág.
Grágás. (B. I.)
Hm.
Hává-mál. (A. I.)
Hom.
Homiliu-bók. (F. II.)
Stor.
Sona-torrek. (A. III.)
Vþm.
Vafþrúðnis-mál. (A. I.)
Am.
Atla-mál. (A. II.)
Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Gh.
Guðrúnar-hefna. (A. II.)
Gm.
Grímnis-mál. (A. I.)
Gþl.
Gulaþings-lög. (B. II.)
Hkr.
Heimskringla. (E. I.)
Hým.
Hýmis-kviða. (A. I.)
Mar.
Maríu Saga. (F. III.)
Rd.
Reykdæla Saga. (D. II.)
Stj.
Stjórn. (F. I.)
Th.
Theophilus. (F. III.)
Ver.
Veraldar Saga. (E. II.)
Landn.
Landnáma. (D. I.)
Ld.
Laxdæla Saga. (D. II.)
Nj.
Njála. (D. II.)
Vsp.
Völuspá. (A. I.)
Orkn.
Orkneyinga Saga. (E. II.)
Sturl.
Sturlunga Saga. (D. I.)
Háv.
Hávarðar Saga. (D. II.)
Fs.
Forn-sögur. (D. II.)
Gs.
Grótta-söngr. (A. II.)
Þórð.
Þórðar Saga hreðu. (D. V.)
➞ Voir toutes les œuvres citées dans le dictionnaire

Back