1 GATA
u, f. [Ulf. gatva = πλατεια; Old Engl. and Scot. gate = way; O. H. G. gaza, mod. gasse; Swed. gata; Dan. gade]:—prop. a thoroughfare (cp. gat above), but generally a way, path, road, Nj. 75, Grág. i. 89, 93, Fms. ix. 519, Ld. 44, Ver. 21, passim; á götu e-s, in one’s way, Blas. 40; þótt slíkir sveinar væri á götu minni, Nj. 182; alla götu, as adv. ‘algates,’ always; ek hefi verit alla götu (throughout) lítill skörungr, Bs. i. 297, Stj. 119, 164, 188, 194, 252; götur Guðs, the ways of God, Post. 656 C. 14; gata til Guðs, 655 iv. 1; ryðja götu fyrir e-m, to clear the road for one, Hom. 146; búa götu e-s, 625. 96. Mark i. 2: the name of a farm, Fær.; Götu-skeggjar, m. pl. the name of a family in the Faroes, Ld., Fær.; reið-gata, a riding road; skeið-gata, a race-course; hlemmi-gata, a broad open road; fjár-götur, a sheep path; snið-gata, a zigzag path; kross-götur, four cross roads, for popular tales about them vide Ísl. Þjóðs.
2 GATA
COMPDS: gatnamót, götubreidd, götugarðr, götunisti, götuskarð, götustigr, götuþjófr.