1 hamótt
hömótt, f., mod. humótt; [from höm, a haunch (?), it is therefore not derived from húm]:—only in the phrase, fara í humótt eptir e-m, to follow in one’s wake; hleypr hann fram í veginn þar sem vagna-menninir fóru undan, ok hér eptir í hamóttina (haumóttina, v. l.), Clar. (vellum): mod., ganga í humótt á eptir, to slink behind.