1 HNAKKI
a, m. [Dan. nakke; Swed. nacke; cp. A. S. hnecca; Engl. neck, although in a different sense]:—the nape of the neck, back of the head, occiput, N. G. L. i. 339, Fms. ii. 272 (v. l.), vii. 192, viii. 77; Nj. 96; setja (snúa) hnakka við e-m, to turn the back on one, Sighvat, Hom. 68; settu hnakkann á bak sér aptr, áðr þeir fengu séð upp yfir, Edda 30; hnakka dyttr, Orkn. (in a verse).
2 HNAKKI
COMPDS: hnakkabein, hnakkadramb, hnakkafilla, hnakkagróf, hnakkakúla.