1 LÖSTR
m., gen. lastar, Ó. H, 176, line 3; mod. lösts; dat. lesti, pl. lestir; acc. löstu:—a fault, flaw; en ef lestir eru á, Gþl. 499; sá löstr er vér köllum nykrat eðr finngálknat, Skálda 187; brag-löstr, a metrical fault, Sighvat: allit., kost ok löst, Nj. 23, see kostr; löstu ok kostu, Hm. 134; skap-löstr, fault of temper, Ó. H. 176:—a blunder, af lesti pentarans, Mar.
2 LÖSTR
II. metaph. in a moral sense, misbehaviour; hann skal bæta kirkjunni löstinn (his misdemeanour) tólf aurum, K. Þ. K. 26; ekki nema lestir þeir sé at þeim at þau verði at verri, Grág. i. 275.
3 LÖSTR
2. a vice; löstr ofdrykkjunnar, Fms. viii. 251; ek skal finna löstinn, Ó. H. 175, freq. in mod. usage, N. T., Vídal., Pass.
4 LÖSTR
COMPDS: lastafullr, lastalauss.