m., gen. nás, dat. ná and nái: pl. náir, acc. nái, dat. nám; [Ulf. naws = νεκρός and τεθνηκώς, Luke vii. 12, and nawis = νεκρός, Rom. vii. 8]:—a corpse, as also a deceased person; nýtr manngi nás, a dead man is good for nothing, a saying, Hm. 71; slítr nái neffölr, Vsp. 50; nái fram-gengna, 45; nái stirða, Fms. i. 179 (in a verse); nár varð þá Atli, Am. 102; hví ertú fölr um nasar, vartú í nótt með ná? Alm. 2; bjarga nám (ná-bjargir), to lend the last service to the dead, Sdm. 33: verða at nám, to be a corpse, die, Hkv. 2. 26; hve ýta synir verða nauðgir at nám, Sól. 33; ok sat nár á nái, Gsp. (in a riddle); göra at nái, to make one a dead man. Fms. x. 425 (in a verse); nái nauðfölva, Akv. 16; beiða griða nás nið eðr nefa, the kinsman of the slain, Grág. ii. 20; ef menn setja mann í útsker sá maðr heitir sæ-nár, ef maðr er settr í gröf ok heitir sá graf-nár, ef maðr er færðr í fjall eðr á hella sá heitir fjall-nár, ef maðr er hengdr ok heitir sá gálg-nár, Grág. ii. 131; þeir menn eru fjórir er kallaðir eru náir þótt lifi … heitir gálg-nár ok graf-nár ok sker-nár ok fjall-nár, 185; cp. virgil-nár (= gálgnár), Hm. 158; fölr sem nár, Nj. 177 (v. l.), Fas. i. 426; þá bliknaði hann ok varð fölr sem nár, Ó. H. 70, Fb. ii. 136; nás litr, a cadaverous hue, Greg. 74; nás orð, necromancy, Vtkv. 4.

B. COMPDS: nábítr, nábjargir, nábleikr, nábönd, náfölr, nágagl, nágráðigr, nágrindr, nágríma, nágöll, náhljóð, náhvítr, nákaldr, nálús, nalykt, náreið, náreiðr, náskári, nástrá, náströnd, návaldr.