n., the forms vary, ráf is the older form, whence are derived ráfr, with an inflexive r. as also ræfr, which is the mod. form; ráfit kirkjunnar, Bs. i. 804; ráfinu, Nj. 201 (but ræfrinu, v. l.); ráfit, Fms. viii. 428 (ráfrit, Fb. ii. 693, l. c.); ráfit, ráfrit, ræfrit, Fms. ix. 399 and v. l.; ráfit varma, x. 68 (in a verse); ræfrit, and v. l. ráfit, 30; ráfri and ráfi, Stj. 563; ræfri, Bs. i. 354; í ráfri stofunnar, Dipl. iii. 8; bæði at ráfi ok veggjum, H. E. i. 474; the common as also the sole mod. form is ræfr, Bs. i. 132; ræfrit, Nj. 115, Eg. 239: [Engl. roof; cp. Gr. ὄ-ροφ-ος]:—a roof; vóru þar markaðar ágætar sögur á þilviðinum ok svá á ræfrinu, Ld. 114; loginn stóð inn um ræfrit, Eg. 239; hann lét penta allt ræfr ok svá bjórinn, Bs. i. 132, passim, see above:—ráf = hróf (q. v.), Fms. viii. 247.