1 RIM
f., pl. rimar, [Engl. rim], a rail in a paling; en sá er annarr garðr er heitir rima-garðr (a rail fence), fjórar rimar í ok okar á endum, Gþl. 381; þá tók hann rim af sleðanum ok studdisk við, Bs. i. 614; ok af saumförin með af riminni, 390 (of a ship): freq. in mod. usage, meis-rim, smíða rim í meis, hurð; skjald-rim, vett-rim.