Sannaðr

Significato della parola Old Norse "sannaðr"

Come definito dal dizionario Old Norse to English di Cleasby & Vigfusson:

sannaðr

m., in sannaðar-maðr, m. [cp. Dan. sande-mænd, ‘veridici’]:—a law term, a ‘sooth-man,’ ‘oath-helper,’ in court; e. g. in the Fifth Court, each party had to be backed by two ‘sooth-men,’ who on oath testified to the truth of the evidence and the pleadings; it is defined in Grág. Þingsk. þ. ch. 46, 47 (Kb.); sannaðar-menn skulu eiða vinna …, skal svá sannaðarmann vanda at frændsemi við aðilja at þeir sé firnari en næsta bræðra, Grág. (St.) i. 31; ef hann hefir eigi sannaðarmenn, þá skal hann kveðja heimilis-búa sína fimm, hvárt sá væri þar veginn eðr eigi, Kb. i. 189; hann skal hafa sannaðarmenn tvá, þeir skolu þat leggja undir þegnskap sinn, at sú er frændsemis tala rétt ok sönn, ii. 11. sannaðar-vitni, n. the witness of a ‘sooth-man,’ n. G. L. i. 87.

Possibile iscrizione runica in Fuþark recente:ᛋᛅᚾᚾᛅᚦᚱ
Le rune Fuþark recenti sono state utilizzate dal 8° al 12° secolo in Scandinavia e nei loro insediamenti all'estero