Stunda

Significato della parola Old Norse "stunda"

Come definito dal dizionario Old Norse to English di Cleasby & Vigfusson:

La parola Old Norse stunda può significare:stunda

stunda

að, [stund III], to go, proceed; stopalt munuð ganga ef it stundit hingat, if ye intend to go thifher, Am. 16; stundu vér til strandar, Fms. xi. (in a verse); obsolete in this sense.

stunda

2. metaph., ef hann vildi s. til Knúts konungs, cultivate his friendship, Fms. iv. 293; hvat tjáir mér nú at hafa til hans stundat, Al. 129; hugr minn stundar til þess Guðs, er …, Fagrsk. 11.

stunda

II. to strive, usually with prep.; stunda á e-t, er til e-s, (rarely single); þeir stunda fast á at ræna okkr, Bs. i. 40; man ek á þat stunda meðan ek lifi, Fagrsk. 11, Sks. 14 B; sá hann at ekki var at stunda á þat lið, they were not to be trusted, Fms. viii. 29; róit út ór firðinum, ok stundit ekki á Víkverja, ix. 507 (á-stunda, q. v.): stunda til e-s, to strive towards, seek; til yðvarrar órlausnar stunda allir, Sks. 13; stunduðu báðir til þess, at konungr skyldi gefa þeim konungs nafn, Fms. x. 28; stunda ek enn til þeirrar ræðu, Sks. 483: to take pains, afla þess er hann stundar ekki til, Al. 88.

stunda

2. with acc., vilda ek, at allir mínir menn stundaði hann, Grett. 119 A; Ísodd stundar hann í hvern stað framar enn yðr, Trist.; stunda sik með föstum ok vökum, Barl. 148; sá fagnaðr er ek vil sjálfan mik til s., 99; hann þótti enga þá hluti stunda er lands-mönnum væri til nytsemdar, Fms. xi. 346: mod., stunda bókiðnir, s. lestr, to study, cultivate.

Possibile iscrizione runica in Fuþark recente:ᛋᛏᚢᚾᛏᛅ
Le rune Fuþark recenti sono state utilizzate dal 8° al 12° secolo in Scandinavia e nei loro insediamenti all'estero