Alls

Betydning av det norrøne ordet "alls"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

alls

and als, conj. [Ulf. allis = γάρ; Engl. as, contr. = als; cp. the consecutive als in Grimm D. W. sub voce, col. 257 sqq.], as, while, since; freq. in Lex. Poët. in old poets, less freq. in old prose writers, rare in the classics of the 13th century: used four times in the treatise of Thorodd,—alls hann sjálfr er hebreskr stafr, Skálda 167; alls vér erum einnar tungu, 161; alls engi grein er enn á gör, 162; alls þeir höfðu áðr allir eitt hljóð, 166,—and as often in the old Heiðarv. S.—alls þú ert góðr drengr kallaðr, Ísl. ii. 366; alls Barði var eigi bítr á fébætr, 386; alls þú rekr þitt erendi, 483; alls þú hefir þó hér til nokkorar ásjá ætlað, Ld. 42; alls þeir máttu ekki sínum vilja fram koma, Boll. 348; alls hann trúir mér til, FS. (Hallfr. S.) 90: alls þú hefir þó áðr giptu til mín sótt, FmS. v. 254; alls þeir höfðu frítt lið, viii. 362 . With the addition of ‘er’ (at); en þó, alls er þú ert svá þráhaldr á þínu máli, FmS. i. 305; alls er ek reyni, at…, as I …, ii. 262, (Grág. i. 142 is a false reading = allt), FaS. ii. 283: with addition of ‘þó,’ alls þó hefir þetta með meirum fádæmum gengið, heldr en hvert annara, þá vil ek …, but considering that…, Band. 32 new Ed.; cp. Lex. Poët.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᛅᛚᛚᛋ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger