Hóf

Betydning av det norrøne ordet "hóf"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

Det norrøne ordet hóf kan bety:hóf

hóf

n. [from a lost strong verb, hafa, hóf], moderation, measure; hóf ok stilling, Fms. ii. 38; kunna hóf, to shew moderation; allt kann sá er hófit kann, a saying, Gísl. 27; görit þeim þá ina fyrstu hríð, at þeir kunni hóf sín, i. e. give them a good lesson! Fms. xi. 94; Klaufi, kunn þú hóf þitt, K., be not so mad! Sd. 147; ætla hóf fyrir sér, Eg. 21; þeir eru ofsamenn svá at þeir hafa ekki hóf við, 175:—proportion, at því hófi, in the same proportion, equal degree, Grág. ii. 177, Al. 131, Fms. vi. 225; slíkt víti … á sitt hóf, in his turn, Ld. 136; vel er þessu í hóf stillt, ‘tis fairly done, fair and just, Nj. 54; e-t gegnir hófi, it is fair, Fms. vii. 132; þá er hóf at, then it is all right, Fs. 25; nú er nær hófi, 15; at hófi, tolerably, Fms. vi. 102; vel at hófi, pretty well, xi. 11, 48; við hóf, reasonable, Edda 48:—a rule, standard, at þú hafir þar einskis manns hóf við nema þitt, Eg. 714; ó-hóf, excess, intemperance, hófs-maðr, m. a temperate, just man, Hkr. i. 309, Eg. 50, Ísl. ii. 190.

hóf

II. a feast, banquet; hóf eðr hátíð, Stj. 186; halda mikit hóf, 188, Fas. i. 420, 462; drekka hóf, Fms. xi. 436: in mod. usage esp. of a wedding.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᚼᚢᚠ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger