Leiðangr

Betydning av det norrøne ordet "leiðangr"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

Det norrøne ordet leiðangr kan bety:leiðangr

leiðangr

m., the r is radical, [akin to leið; early Swed. lethunger; Dan. leding], an old Scandin. law term, a levy, esp. by sea, including men, ship, and money; bjóða út leiðangri, to levy men and ships for war, Eg. 31; bjóða út leiðangri at mönnum ok vistum, Fms. ix. 33; bjóða út leiðangri ok skipum, i. 12; hafa leiðangr úti, to make a sea expedition, Ó. H. 51; Ólafr konungr fór með liði sínu ok hafði leiðangr úti fyrir landi, 134; samna leiðangr (sea forces), opp. to landherr (land forces), O. H. L. 12: allit. phrases, lið ok leiðangr, Fms. viii. 334, O. H. L. 12, Fb. ii. 303: the proverb, róa leiðangrinn, ok gjalda leiðvítið, to pay the tax first, and the fine to boot (i. e. to pay twice over), Hkr. i. 200; rjúfa leiðangrinn, to break up, of the levies or crews breaking up and returning home, Fms. viii. 307, passim.

leiðangr

2. war contributions, a fixed perpetual duty or tax payable to the king; this sense of the word is esp. freq. in the Norse as also Dan. and Swed. law of the 12th and 13th centuries; þeir tóku leiðangra ok allar konungs-skyldir, Fms. ix. 8, 347; þar tóku þeir Baglar leiðangr mikinn er Einarr hafði saman dregit um Rogaland, 12, 368; biskupar báðu at kardínallinn skyldi biðja konung, at hann gæfi nokkut af leiðöngrum til heilagrar kirkju, x. 121; hann hafði sent austr í Vik eptir landskyldurn sínum ok leiðangri til mála-gjafar, 482.

leiðangr

COMPDS: leiðangrsfall, leiðangrsfar, leiðangrsferð, leiðangrsfólk, leiðangrsgörð, leiðangrslið, leiðangrsmaðr, leiðangrsskip, leiðangrsvist, leiðangrsvíti.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᛚᛁᛁᚦᛅᚾᚴᚱ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger