Máttr

Betydning av det norrøne ordet "máttr"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

Det norrøne ordet máttr kan bety:máttr

máttr

m., máttar, dat. mætti, pl. mættir; [Ulf. mahts = δύναμις; A. S. meaht; Engl. might; O. H. G. maht; Germ. macht; Dan. magt]:—might, strength: allit., trúa á mátt sinn ok megin, FmS. i. 35: er at þessu orðinn svá mikill m. (it has come to such a pitch) at hér eru við vafðir margir ríkis-menn, FmS. xi. 264; ok allir mættir hræðask, 623. 26: value, Skálda 175, 176; var mér alls máttar (I had to use might and main) áðr ek kom henni upp, FmS. iii. 74.

máttr

II. strength, health; ílla ertú leikinn, sé ek at eigi er máttrinn mikill, Fb. ii. 388; jarl hafði fengit harða sótt ok kölluðu hættligan mátt hans, FmS. ix. 390; hann hefir mál sitt, en þó máttr sem minnstr, xi. 102; hón spurði hversu þá skyldi mætti manns komit vera er heita skal fyrir manni, BS. i. 69; en þóat máttrinn þyrri mjök, 175; ek lá fyrr í sótt með litlum mætti oleaðr, 110; síðan fór hann heim með litlum mætti, 144; er at leið mætti hans, when he began to sink, FmS. viii. 258; hón svaraði reiðuliga ef nokkurr spurði at mætti hennar, Ld. 14; hón leiddi mjök at fréttir um mátt Halldóru, Sturl. i. 200; cp. van-máttr, weakness.

máttr

COMPDS: máttdreginn, máttfarinn, máttlauss, máttleysi, máttlítill.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᛘᛅᛏᛏᚱ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger